A polinización:
Para que nazan outras plantas é necesaria a polinización. Consiste en que as células sexuais masculinas (que se atopan no pole, que están nos estames) xúntanse coas células sexuais femininas (encóntranse no pistilo). Pode suceder mediante insectos ou o vento. Se ocurre mediante insectos (normalmente abellas) que pósanse na flor e pégallese ao corpo e ponse encima doutra flor e o pole baixa ao pistilo. No caso de que fose o vento, o pole despréndese da flor e aterriza noutra.
A fecundación:
Todo empeza cando o gran de pole entra no pistilo e baixa polos tubos polínicos ata chegar aos rudimentos de semente. Alí é onde as células masculinas e femininas atópanse. Entón fórmase a semente.
by Inés
O transporte do pole producese por o vento ou por os animais. No primeiro caso producense millóns de grans de pole que o vento arrastra. No caso dos animais, as plantas atraen aos insectos e aves cos cores da flor ou producindo néctar.
Cando o gran de pole chega á flor, forma un tubo polínico que chega ao ovario e no seu interior producese a fecundación uníndose os dous gametos.
A polinización e o proceso por o que os grans de pole van desde os estames ata o gineceo da flor.
Na agricultura, o desexo de obter froito ou sementes en abundancia levou a maioría das veces a empregar plantas que non dependan xa de vectores externos para a polinización, ou polo menos que empreguen un vector superabundante como o vento. Por exemplo, a maioría de cereais son anemógamos ou directamente autógamos. Con todo, moitos outros cultivos agrícolas (por exemplo, moitos froitos e hortalizas) dependen da polinización realizada por insectos e outros animais.
É un erro crer que a polinización é un “servizo ecolóxico gratuíto” da natureza. Unha polinización efectiva necesita algúns recursos, por exemplo refuxios de vexetación natural prístina e hábitats adecuados para os polinizadores. Cando estes se reducen ou se perden, limitase a actividade dos polinizadores e necesitanse prácticas de xestión adaptábel para manter os medios de subsistencia.
Polinización polo vento (anemófila) dun piñeiro.
En todo o mundo a diversidade agrícola e dos agroecosistemas afronta o perigo de que as poboacións de polinizadores están diminuíndo. Por exemplo, en 1994, en California, os produtores de améndoas tiveron que importar abellas melíferas de outros estados dos Estados Unidos para aseguraren a polinización dos seus cultivos. Os principales causantes deste problema son a fragmentación dos hábitats, as substancias químicas agrícolas e industriais, os parasitos e as enfermidades, así como a introdución de especies exóticas.
A polinicación é o proceso que desaróllase dende que o pole deixa o estame
no que ha sido guenerado ata que chega ata o pistilo no que xermina.
Trátase, polo tanto,do paso do pole desde que o estame ata o estigma, un recorrido que permitirá logo a xerminación e a aparición de novos froitos e sementes.
O transporte do pole o pode realizar de diferentes formas mediante o vento ou os insectos :
os estames fabrican o pole , despois chega a outra flor e vai ao pistilo e alí fecúndase e fórmase o rudimiento de semente e despois ,fórmase un cigoto e despois dun tempo fórmase un embrión.
A polinización é o proceso de transferencia do pole dende os estames ata o estigma ou parte receptiva das flores nas angiospermas, onde xermina e fecunda os óvulos da flor, facendo posible a producción de semillas e froitos.
by: Inés, Mateo e Antón
Plantas 